Boeken in Bloed

Sever Ab do Mean (its a pun… a play with words), van het Huis ab do Mean uit de stad Vic-Szin (wat zoveel betekent als diepgaande vreugde), kwam tezamen met Cubbub verzeilt in de party nadat hij op raadselachtige manier in de dungeon terecht kwam. Zelf heeft hij nooit iets los gelaten tegenover de rest van groep over het hoe en waarom. Algemeen word er gedacht dat hij voor een Drow te aardig was en door zijn huis was verstoten.

Sever onderscheidde zich door oprecht bezorgt te kunnen over het wel en wee van de andere Drow leden in de groep, het wel en wee van zijn Orog slaaf Cubbub, en zelfs gevoelens van affectie tegenover zijn slaaf te kunnen uiten in het bijzijn van andere Drow.

De aanwezigheid van Sever in de groep is van korte duur gebleken. Hoewel hij zijn best deed in elk gevecht zich staande te houden, was het gewoonweg geen vechter maar een lover. In een gevecht met Rune Golems wist hij de brute kracht van de monsterlijke constructies niet te ontwijken en er bleef niet veel meer over dan een tot pulp geslagen bebloede hoop vlees.

Stats: CR 11; Medium Humanoid (Elf); HD 11d10+22(Fighter); hp 91; Init +5; Spd 20; AC:20 (Flatfooted:18 Touch:12); Atk +15/10/5 base melee, +16/11/6 base ranged; +19/14/9 (1d4+3, +1 Crossbow, hand); +18/13/8 (2d6+9, +3 Intelligent Adamantine Greatsword); +15/10/5 (1d8+6, Longsword); +15/10/5 (1d4+4, Dagger); +15/10/5 (1d3+4, Unarmed strike); SA: Spell-like Abilities Dancing Lights 1 1 Darkness 1 1 Faerie Fire 1 1 ; SQ: Immunity: Sleep Effects (Ex), +2 Saves vs. Enchantment Spells and Effects, +2 Will Saves vs. Spells and Spell-like Effects, Light Blindness (Ex), Spell Resistance (Ex): 11 + Class Level, Darkvision (Ex): 120 ft.; AL CE; SV Fort +9, Ref +8, Will +2; STR 18, DEX 20, CON 15, INT 17, WIS 9, CHA 17.

Skills: Climb +14, Handle Animal +7, Hide +12, Intimidate +7, Jump +8, Knowledge () +9, Knowledge (Nature) +9, Listen +1, Ride +8, Search +5, Spot +1, Swim +7.

Feats: Armor Proficiency: heavy, Armor Proficiency: light, Armor Proficiency: medium, Blind-Fight, Dodge, Greater Weapon Focus: Crossbow, hand, Highborn Drow, Mobility, Point Blank Shot, Precise Shot, Shield Proficiency, Shot on the Run, Simple Weapon Proficiency, Tower Shield Proficiency, Weapon Focus: Crossbow, hand, Weapon Specialization: Crossbow, hand.

Possessions: Weapons: Bolts, crossbow (50) (5 gp); Dagger (2 gp); Dagger (2 gp); Longsword (15 gp); +1 Crossbow, hand (2,400 gp); +3 Intelligent Adamantine Greatsword: Dispelling (35,350 gp).

Armor: +3 Adamantine Chainmail (19,300 gp).

Deze dag was een bijzondere dag. Een bijzonder slechte dag op het eerste gezicht, maar zekers ook een belangrijke dag. En daarom een goede dag om een dagboek te beginnen. Een dagboek om mijn leven te documenteren. Een groots leven. Een leven dat er uitspringt, geschiedenis maakt en wordt bezongen in de liederen der troubadours. Mijn moeder zei het altijd al en nu weet ik het ook. Hoe weet ik dat, vraag je je af? Simpel. Omdat Lolth mij dat vandaag heeft verteld. Nee, niet rechtstreeks natuurlijk. Ik ben geen priester of andere godenlikker die claimt in direct contact med God te staan. Nee, tot het priesterschap heeft Lolth (geprezen zij Zij in haar vaak ondoorgrondelijke wijsheid) mij nooit geroepen. Ik sta natuurlijk altijd klaar het priesterschap op mij te nemen, maar wordt natuurlijk niet toegelaten tot die [censuur door wiki] vrouwenclub. Zo is dat nu eenmaal. Dat Lolth mij niet als meid ter wereld heeft laten komen, maar als een mannetje, moet wel deel van haar Grote Plan met mij zijn; geprezen zij Lolth. Waarschijnlijk vond Zij het nodig om mij onder aan de ladder te plaatsen, zodat ik gemotiveerd zou zijn al mijn talenten te ontwikkelen en geen tijd en energie te verliezen aan nodeloos gemurmel. Dat hoort ze vast al genoeg. Ja, al voor mijn geboorte moet er sprake geweest zijn van goddelijk ingrijpen (door Lolth in haar toen maar nu niet meer zo ondoorgrondelijke wijsheid). Zij had mij duidelijk voorbestemt voor de taak die Zij mij vandaag heeft toebedeeld.

Welke taak? Tja, in haar ondoorgrondelijke wijsheid heeft Zij dat nog niet zo duidelijk verteld. Maar dat zal vanzelf duidelijk worden. Het feit staat *dat* ik een taak heb toebedeeld gekregen. Een belangrijke taak. Een heilige taak.

Vast. Wat dat dan precies is is nu niet zo van belang. U zult het ongetwijfeld snel lezen in dit dagboek (of millenia later in een heldendicht!).

U vraagt zich misschien af waarom ik niet meer feitelijk weergeef wat er vandaag dan is gebeurd. Laat mij dit verklaren. Er is niks mis met de vele feiten en grootse gebeurtenissen van deze dag. Wat er is gebeurd is werkelijk gebeurd. Maar wat *is* er dan eigenlijk gebeurd? Ja, dat is (mij) nog niet helemaal duidelijk. De feiten zijn als het ware ongebruikelijk (voor mij) diffuus. Duidelijk is alleen dat het alles een deel moet uitmaken van een goddelijk plan. Met mij. Dat is de enige rationele verklaring. Zoveel is duidelijk.

Waar ben ik bijvoorbeeld? Ik ben hier. Dat is een feit. Maar waar is hier? Daar is waar dit feit een beetje diffuus begint te worden. Ik weet bijvoorbeeld waar ik niet ben. Thuis. Daar ben ik dus niet. Maar dat zegt dus niet zoveel over de feitelijke plek waar ik mij nu bevind. Diffuus dus. Begrijp je nu? Vast wel. Ik probeer het allemaal een beetje duidelijk te vertellen in elk geval.

Ik ben dus niet thuis. En ook niet in de buurt. (Hoe ik dat weet schrijf ik een andere keer. mijn kaarsje is bijna op. Ok?). Ik was dus wel thuis (een niet diffuus feit). Gisteravond in elk geval. En nu dus niet meer. Hoe dat komt. God mag het weten. En dat doet Zij natuurlijk ook. Het laatste dat ik me herinner is dat ik een beetje zat te dollen met Cubbub, en het volgende moment wordt je wakker in een vreemde wereld. Op een eiland nog wel. Daar hou ik dus niet van. En met een dungeon. Wel weer leuk. En dan weet je: Dit is geen oefening. Geen spel van de Nobele Recruten. Dit is echt. Dit is avontuur. Dit is het echte leven. Eindelijk. Zoals Lolth altijd voor me had voorbestemd. Cubbub is trouwens mijn goeie oude adoptieproject; iemand die je uit het moeras van zijn eigen achterstandsmilieu probeert te trekken omdat je hem wel grappig vindt. Dat lukt natuurlijk nooit, maar we zijn wel zijn wel aan elkaar gewend geraakt na verloop van tijd. Maar ja, het blijft Plebs natuurlijk. Maar dat is nog altijd beter dan puur schorem; en dat is het als je het niet een beetje disciplineerd. De zweep erover. Voor hun eigen bestwil. En misschien doen ze dan ook nog es wat nuttigs voor je. Is weer mooi meegenomen. Een cent wordt nooit een stuiver. Maar… zei mijn beste opoe altijd tien dubbeltjes zijn bijna net zoveel waard als een kwartje. Wijze woorden. Zo was opoe. Beter een harde werker uit het klootjesvolk dan een NN (Nobele Nietsnut), zei ze ook. Ze had het dan wel over de Grote Schoonmaak en dat ik daar te verfijnd voor was. Maar je begrijpt het wel; in onze famillie weten we de lagere klassen op hun waarde te schatten. Zo zijn wij. En daar mag ik best trots op zijn. Vind ik zelf. Maar ja, schorem blijft het.

Aangezien dit dagboek vast de basis voor een biografie wordt, wil ik eerst even een misverstand over mijzelf uit den weg ruimen. Twee misverstanden eigenlijk. Of drie. Ik word (werd?) weleens opgevat als dommekracht. Ook wel eens als dandy playboy of NN. Ik heb daar ook wel eens in mee gespeeld. Ik ben dus zeker niet dom; ik heb slechts zelden de motivatie om mijn genie toe te passen op de meest dwaze en oninteressante dingen waar zoveel andre geniale drows zich mee bezig houden. Je hoeft tenslotte slechts te weten in de echte wereld wie of wat de moeite waard is om te laten leven. Bijzonder weinig. Dus dan ben je wel eens uitgeleerd. Dandy playboy? Ja, hmmm. Nu niet meer in elk geval. Geen jachtfeesten en ander tijdverdrijf meer voor deze meneer. Nu begint het echte werk. Het echte leven. Een queste! En wat voor een!?!

Ik (we als je Tsjubbie meetelt) ben vandaag, tijdens eerste verkenningen van de dungeon, op Halafay gestuit. Een priester. Zucht. Als je door je God persoonlijk bent uitverkoren en uit de dagelijkse sleur bent gerukt om grootse daden te verichten, waarom gooit ie dan een priester op je weg? Die loslopende ego's strijken altijd de eer van andermans daden op. Altijd van 'God heeft *mij* de overwinning bezorgd…'. Ikke ikke ikke en de rest kan stikke. Opoe zei altijd al… 'De priester die dicht bij God staat is een dooie priester.' Ach, opoe… Wat bedoelde ze daar nu eigenlijk mee? Dat vraag ik mij nu af.

Typisch ook; de arrogante blaaskaak heeft een hulpje voor het echte werk. Wel een aardige gast op zich, maar ik zou z'n famillie niet graag ontmoeten. Klootjesvolk. Daar hoeft ie zich thuis niet mee te vertonen. Sociale zelfmoord. Zeker weten. Je met zulk volk in laten! Het zegt wel weer wat over het hele priestergebeuren. Blij dat Lolth andere plannen met mij had dan mij haar priesterslaaf te laten zijn. Wat ik bereik, doe ik met mijn eigen blote handen (en zwaard natuurlijk). Helemaal zelf. Ter *ere* van Lolth natuurlijk. Dat wel. Die priester heeft natuurlijk op een of andere manier lucht gekregen van Lolth grootse plannen met mij. Wilde natuurlijk een graantje meepikken en is dan 'toevallig in de buurt'. Egh! Kwijt raken. Zo snel mogelijk.

Vandaag werd weer eens duidelijk dat grote kracht gecombineerd moet worden met een groot verstand. Anders krijg je ongelukken. Zoals Orkie Porkie keer op keer 'op kundige wijze' laat zien. Zonder te weten waar die op het in aan het hakken was, stond ie maar een beetje met de botte bijl om zich heen te zwaaien. Zonder ook maar een seconde te denken dat ie daarmee wel eens onschuldige bijstaanders kon verwonden. Er zou een grens moeten zijn voor de maximale toegestane hoeveelheid spiermassa per hersencel. Maar ja, waar leg je die grens dan he.

In elk geval voor Orkie Porkie. Voor alle orcen lijkt me. Allemaal te dom om met een bijl te mogen zwaaien. Die priester valt eigenlijk wel mee. Het blijft een priester natuurlijk. Met alles er op en d'r aan. De hele ratteplan. Maar met deze hou ik het redelijk uit. Ik kan tenslotte altijd gewoon vertrekken. Maar voorlopig als het me teveel word, kan ik me lekker effe afreageren op orkie porkie. Dat helpt. Erg goed tegen de dagelijkse stress. Agressie moet je niet ophopen. Zeggen ze. Misschien moet ik er nog een nemen. Voor het geval deze stuk gaat. Het lijkt me nu verstandig om de priester nog een tijdje te tolereren. In elk geval totdat Lolth mijn heilige taak aan mij geopenbaard heeft. Het lijkt erop dat zij daarom de priester op mijn pad heeft gestrooit; om wat makkelijker met mij in contact te komen en mij zo geleidelijk te vertellen wat mijn taak is. Praten tegen, laat staan luisteren naar, God is niet mijn specialiteit. Mild gezegd. Dus een priester als medium, zoals in dit geval door Lolth in al haar fantastische wijsheid aangesteld, is geen overbodige luxe. Volstrekt logisch.

Ik begin er helemaal zin in te krijgen.

En ja hoor! Ik wist het wel. Stom stom stom! Ik had er dus twee moeten nemen. Maar nee hoor, backups zijn voor wimps! En daar krijg je dan spijt van als de boel stuk gaat. Nooit gedacht dat dat werkelijk zou gebeuren he. Nee, nee, nee. En dan toch. En dan… Ja, ik had het kunnen weten, ja. En nu is het dus stuk, dood kun je eigenlijk wel zeggen want op een bepaalde manier leeft een Orc dus eigenlijk net als ons. Raar zul je denken, maar ook beren en insecten leven. Met 'net als ons' overdrijf ik natuurlijk. Komt door de emoties he. Ja, stel je voor, je schopt je hond en die gaat onverwacht dood; dat is toch schrikken. Een hele nieuwe situatie waar je je aan moet aanpassen. Waar haal je zo snel een nieuwe vandaan? Als je dit lekker voor je haardvuur zit te lezen, dan snap je misschien zulke emoties niet. Die lijken misschien overdreven. Honden zat en de kilos prijs is laag dus waar maak je je nu druk over? Hij is trouwens maar dood; het is niet alsof ie plots kilos is afgevallen en niks meer oplevert. Maar tijdens een queste, helemaal een opgezet door en ter ere van Lolth —geprezen haar wijsheid—, ligt dat allemaal anders. Dan ben je vaak op jezelf en wat je omgeving je aanbied aangewezen. Je kunt niet even naar de markt of bij de buurman aankloppen als je wat mist. Je moet roeien met de riemen die je hebt. En vervanging of aanvulling van wat je hebt is is dan domweg vaak niet zomaar te vinden. In mijn geval heeft de omgeving mij bijzonder weinig geboden; een priester die zich in geval van gevaar telkens in een scheet veranderd, een handyman die elk onschuldig object tot levensgevaarlijke val of monster weet te veranderen, en een zwaard (maar ik had al een zwaard, dus…). Ik sta er dus eigenlijk alleen voor samen met wat ik van huis heb meegenomen; het was niet veel maar het hete Cubbubb. Of Orkie Porke. Of Tsjubbie. Ik zal hem missen.

Die priester moet trouwens nodig eens een schop (van iemand die voor zoiets bevoegd is natuurlijk) krijgen. De Troela (met hoofdletter T en dus gepaste respect!). Zit Cubbie vol met gaten en vecht zich letterlijk dood (niet slim, maar hoe leg je een Orc dat uit?), en dan niet helpen wat gaten dicht te stoppen. Als zij een gat in haar jurk heeft dan stop ik die toch ook voor haar? Een kwestie van respect voor dingen en andermans eigendommen. Maar nee, de Scheet vond het beter van niet of had filosofische, antropologische danwel religieuze bedenkingen. O, Lolth -die hier natuurlijk in haar wijsheid geen schuld aan heeft, al kon ze bepaalde priesters wel eens wat vaker wat serieuze feedback geven over hun dwalingen- steunt me vast niet als ik een Healing probeer. O het is zo ingewikkeld! Dat is het natuurlijk niet. Tuthoela (hoofdletter T! en niet alleen maar omdat ik de zin ermee begin): Probeer het gewoon. Dan merk je vanzelf wel of Lolth je de energie geeft en je gebeden verhoort. Zo niet, dan is er toch niks verloren? Het is toch niet alsof je zelf daar iets over te zeggen hebt? Ik word daar soms zo ziek van he. Die priesters die pretenderen dat ze met allerlei moeilijke morele vragen en problemen te kampen hebben. Pure dikdoenerij. Compensatie zou ik zeggen. Morele vraagstukken zijn er voor hen die hun eigen keuzes moeten maken, en die deze niet de hele tijd aan Lolth kunnen overlaten. Als ik besluit een spin dood te hakken omdat hij mij aanvalt (geen reden natuurlijk), dan houd Lolth niet mijn zwaard tegen of veranderd die in pudding.

Nee, die spin gaat over het algemeen dan wel dood mocht ik dat zo besluiten. Maar dan is er Lolth die in haar oneindige wijsheid mij met mijn keuze confronteert en compensatie eist. Ik heb de keus en ik betaal de prijs ervoor. Hoe je het ook wend of keert. Maar een priester vraagt toch Lolth 'O wilt u dat ik deze spin dood maak om mijn vege lijf te redden?' Gebed verhoort: spin dood. Zo niet: rennen. Simpel. Ik wou dat ik zo'n simpel leven had.